Δικαιολογίες (postmodernism)

Έχω χρησιμοποιήσει κάθε δυνατή και πιθανή δικαιολογία για να λείψω από τη δουλειά. Από γαστρεντερίτιδα, πεθαμένους και βαριά άρρωστους συγγενείς μέχρι συναισθηματικά προβλήματα, άτυχα και άστοχα ραντεβού καθώς και σκηνοθετημένα τηλεφωνήματα! Έχω επίσης χρησιμοποιήσει και την ειλικρίνεια της βαρεμάρας, της υπνηλίας. Φυσικά από τον σχεδιασμό δεν έχει λείψει και ο ωμός εκβιασμός.
Σήμερα όμως έμαθα ότι έχουμε προχωρήσει και περάσει σε ένα μεταμοντέρνο κόσμο όπου οι δικαιολογίες είναι τόσο ψεύτικες που σε κολλάνε στον τοίχο. Δε ξέρεις τι να πείς. Δε μπορείς να απαντήσεις. Σε κρατάει δέσμιο «το διφορούμενο», και φυσικά στα πλαίσια της αστικής (για να μην πώ μικροαστικής μας παιδείας ) «το κοινωνικά αποδεκτό».
Αύριο λοιπόν το μεσημέρι (γιατί τέτοια ώρα θα φτάσω στη δουλειά μου) και όταν με ρωτήσουν για την αργοπορία μου θα απαντήσω:
"Έπρεπε να ταΐσω το πουλί"!!!!!