Πέμπτη, Ιουνίου 28, 2007

ομιλείτε ελληνικά (;)

Στα πέριξ του ιστορικού κέντρου υπάρχουν πολλά πολλά γραφεία.

Σε πολλά από αυτά εργάζονται πυρετωδώς άνθρωποι για την ανάπτυξη αυτού του τόπου. Για τη μακροημέρευση και την ευημερία της χώρας και του έθνους.

Στo ίδιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος όμως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που έχουν ταχθεί στην παραγωγή και αναπαραγωγή του «γέλωτα».

Κάτι τέτοια ρεμάλια είμαστε και εμείς.

Με πλείστες όσες σπουδές αλλά κυρίως με μια ακατάληπτη δυνατότητα να μετατρέπουμε το οτιδήποτε σε «γέλιο», σε «κέφι» αστείρευτο. Κοινώς σε «τσίρκο».

Εμείς είμαστε Σύμβουλοι Επιχειρήσεων.

Και αν δεν ξέρετε γιατί πράγμα σας μιλάω μπορείτε να επισκεφτείτε την εξής ιστοσελίδα και να καταλάβετε πλήρως (http://anekdota.dyndns.org/jotd21/0564.html).

Στην επιχείρησή μας κατοικοεδρεύουν διάφορα φρούτα.

Κάποια ώριμα και κάποια άγουρα!

Τα καλύτερα όμως είναι αραδιασμένα στον πάγκο της Γραμματειακής Υποστήριξης.

3 τα «φρούτα»:

Α. Το ραπάνι ή αλλιώς το καυλοράπανο (Κ),

Β. Το ξερό δαμάσκηνο, το μόνο που σε κάνει είναι να θες να χέσεις (Ν),

Γ. Το Σύκο, χαζό και πλαδαρό (Ε).

Και το καλύτερο απ’όλα; Τα φρούτα ομιλούν άπταιστα την ελληνική. Σε αυτό ακριβώς το σημείο θα εμμείνω για να αναδείξω με παραδείγματα την καταπληκτική δουλειά του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος!

Α. Το ραπάνι ή αλλιώς το καυλοράπανο ή (Κ)

1η μέρα στη δουλειά (27 Ιανουαρίου 2003)....

Ερώτηση Καυλοραπανίου (Κ) και απάντηση εμού του ιδίου (Π)

- Πώς έρχεσαι στην εταιρία? (Κ)

- Με το τρένο. (Π)

- Και βρίσκεις να κάτσεις. (Κ)

- Ναι αμέ, εσύ; (Π)

- Α, εγώ δεν κάθομαι ποτέ. Ποτέ δε ξέρεις ποιος είχε κάτσει πριν. Κανένας Αλβανός κανένα ΑΦΡΙΓΚΑΝΟΣ. (Κ)

Σντούπ, σιγή από τον (Π). Νόμιζα πως δεν άκουσα καλά. Αλλά ματαίως. Ματαίως.

2η μέρα στη δουλειά (28 Ιανουαρίου 2003)....

Καυλοράπανο εισέρχεται στο γραφείο μου και μου λέει:

«Αυτός ο χώρος ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΑ δε μου αρέσει καθόλου».

Σντούπ, σιγή από τον (Π). Νόμιζα πως δεν άκουσα καλά. Αλλά ματαίως. Ματαίως.

Δεν είχαμε όμως τελειώσει. Η συνέχεια ήταν που μας άφησε όλους άλαλους...

23 Φεβρουαρίου 2003: Τσικνοπέμπτη

Το γραφείο τσινίζει και έχουμε όλοι καθήσει γύρω γύρω από ένα μικρό γραφειακι στην άκρη του οποίου βρίσκονται τα φαγητά. Σουβλάκια, πίττες και λοιπά εδέσματα. Και ερωτά το Καυλοράπανο:

«Μπορώ να διευσδύσω;»

Σντούπ, σιγή από τον (Π). Νόμιζα πως δεν άκουσα καλά. Αλλά ματαίως. Ματαίως.

Ταυτόχρονα μοιράζονται συνωμοτικές ματιές με συναδέλφους στους οποίους δεν έχω (ακόμη) εκθέσει τα προηγούμενα περιστατικά.

Ήταν η αρχή του τέλους. Ακολούθησε καταιγισμός...

09/1/2004

(Κ) «Θα του τα πω ΕΥΘΕΩΣ και ΘΡΑΣΩΣ»

4/2/2004

(Κ) «Θα πιάσει τον άντρα μου ΤΑΡΤΑΡΑΙΟΣ πυρετός». Εμένα πάντως με έπιασε ήδη...

26/4/2004

(Κ) «Δεν το ακούει το τηλέφωνο (η Ν). ΑΜΝΗΣΙΑ έχει;»

28/4/2004

(Κ) «Πάω λίγο στο ΛΕΒΗΔΟΣΤΑΣΙΟ και έρχομαι

05/07/2004

(Κ) «Έχω κάποιες ΑΝΕΛΛΙΠΗΣ υποχρεώσεις»

20/07/2004

(Κ) «Εσείς που έχετε πείρα βρίσκεστε σε ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ στάδιο»

18/8/2004

(Κ) «Ήταν μια καθαρίστρια στην προηγούμενη δουλειά μου, σωστός ΚΕΝΤΑΔΡΟΣ»

26/08/2004

(Κ) «Ποιο ΟΔΥΝΗΡΟ πλάσμα το έκανε αυτό;», αναφερόμενη σε αυτόν που έφαγε το γιαούρτι της. Κλάψ

27/08/04

(Κ) «Συνέβη το ΑΚΑΘΕΚΑΣΤΟ»

08/10/2004

(Κ) «ΠΡΟΣΒΑΛΘΗΚΑ»

07/07/2005

(Κ) «τους πήγαν ΑΙΜΟΦΛΕΓΟΥΣ». Σνίφ


ΤΟ 2006 ΗΜΟΥΝ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΕΥΓΩ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΘΑ ΒΑΛΩ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ!!!!

Β. Το ξερό δαμάσκηνο, το μόνο που σε κάνει είναι να θες να χέσεις! ή (Ν)

28/4/2004

(Ν) «τα γράμματα τα έστειλα σε όλους του ΑΠΟΔΕΚΤΟΥΣ»

8/2/2005

Καλείται να τηλεφωνήσει στην Πορτογαλία σε φίλη εταιρία επονομαζόμενη CPINAL και ακολούθως να περάσει τη γραμμή στην συνάδελφο Α. και έχει την εξής ερώτηση:

(Ν) «Α., ποιόν θα ζητήσω τον ΚΥΡΙΟ ή την ΚΥΡΙΑ CPINAL

(Α) Σντούπ, σιγή από την (Α). Νόμιζε πως δεν άκουσε καλά. Αλλά ματαίως. Ματαίως.

24/03/2005

(Ν) «Θα ΠΑΡΕΛΑΖΟΥΝ και τα παιδιά του Νίκου;»


Γ. Το Σύκο, χαζό και πλαδαρό ή (Ε)

Μόλις μας ήρθε αλλά δεν άργησε να μας τα πει απ’ την καλή και την ανάποδη.


28/06/2007

Μιλάει η (Ε) στο συνάδελφο (ΝΚ) και του λέει αναφερόμενη στο χαρακτήρα της:

(Ε) «Είμαι πολύ ΝΕΥΡΑΛΓΙΚΟ άτομο».


Παραιτούμαι στις 27/7/2007.

Μήπως κάνω μαλακία;

Δευτέρα, Ιουνίου 25, 2007

Ακατάστατη σειρά πτωμάτων

Δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό που διαβάζω τον τελευταίο καιρό!
Πλοκή, ιστορία, διάλογοι και μια πόλη μαύρη και υγρή.
Έχω πολύ μα πολύ ενθουσιαστεί και το χρωστάω στην Κρότ.
Να πάτε να διαβάσετε. ΟΛΟΙ
http://serialkilling.blogspot.com/

Τρίτη, Ιουνίου 12, 2007

νιώθω τα γενέθλιά μου


Καλησπέρα.
Με λένε Παναγιώτη και είμαι 31 ετών.
Δηλαδή 31 ετών και 7 ωρών και 48 λεπτών!
Νιώθω λιγάκι μεγάλος αλλά και λιγάκι μικρός!
Το πιο ωραίο όμως που νιώθω είναι ψύχραιμος: με τα χρόνια μου, με την καράφλα μου, με τα σιδεράκια μου, με την καινούργια μου δουλειά, με τις αγωνίες μου, με τα θέλω μου, με τη φιλοδοξία μου, με τις στρατηγικές μου, με τη ματαιοδοξία μου, με τον αμοραλισμό μου, με τις κατακτήσεις μου, με το παρελθόν μου και με το παρόν μου!
Αδημονία νιώθω για το μέλλον μου. Το περιμένω να το πιάσω από τα κέρατα να του αλλάξω τον αδόξαστο!
Νιώθω πράγματα και καταλαβαίνω τι νιώθω, με νιώθεις?
Μεγάλη αλλαγή. Πολύ μεγάλη.
Κ' τα περνάω υπέροχα, σα να ζω τη ζωή μου για πρώτη φορά! Δεν είναι αστείο?
- "Σα να ζώ τη ζωή μου για πρώτη φορά".
Κ' έχω πολλούς να ευχαριστήσω για αυτήν μου την κατάσταση.
Και νομίζω πως θα είναι όλοι τους εκεί τη μέρα που θα σβήσω τα κεράκια!!!

Παρασκευή, Ιουνίου 01, 2007

Για την Αμαλία


«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις απανωτές επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.


Η Αμαλία, άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»


(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του ΕΣΥ:


«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

  • ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
  • ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
  • ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
  • ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

  • ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.