0

Πάντα ερωτεύεσαι το είδωλό σου στον καθρέφτη. Την αντίθεσή σου. Το δεξί χέρι σου που είναι το αριστερό του. Το βαρύ ματοτσίνορο σου που όταν το κλείνεις, παιχνιδιάρικα αυτός σου κλείνει το άλλο. Το αντίθετο. Η φυσική το έχει ανάγει σε νόμο «τα ετερώνυμα έλκονται». Η ζωή το έχει κάνει αξίωμα. Μπορείς να το εξηγήσεις. Όχι. Μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Όχι.

Ερωτεύτηκα. Ένα βράδυ. Εκεί που τα φώτα είναι χαμηλά και η ατμόσφαιρα μουντή. Θολή. Εκεί που οι κόρες διαστέλλονται, τα ακροδάχτυλα μουδιάζουν και η μουσική σου τρυπάει το μυαλό. Χόρευε. Μόνη της. Το σώμα να κοιτάζει χαμηλά. Τα μάτια ψηλά και σταγόνες αλατόνερο να κατρακυλούν στο δέρμα το αλαβάστρινο. Το άσπρο, το ολόλευκο. Κόκκινα τα μαλλιά, φλόγες. Μαύρα τα μάτια. Άβυσσος. Δεν είχε χώρο κι όμως έβρισκε όσο ακριβώς χρειαζόταν. Ούτε σπιθαμή παραπάνω δε χρειαζόταν. Τόσο μόνο. Έχανα όλες μου τις αισθήσεις. Τα χέρια βαριά, τα πόδια ελαφριά, οσμή άοσμη, ήχος κανένας, γεύση ουδέτερη. Έβλεπα, μόνο έβλεπα. Ένα κορμί, σε αργή κίνηση. Ξέρεις δε μπορώ να χορέψω. Δε μπορώ να χορέψω στο φυσικό κόσμο, γιατί στη φαντασία μου τα κάνω όλα. Λικνίζομαι ασταμάτητα, πετάω στις πίστες. Αυτό που έβλεπα ήταν αυτό που πάντα έκανα. Με το μυαλό μου. Εκεί μπροστά μου. Και δεν ήμουν ο μόνος που σε κοιτούσα. Όλοι μας. Ζήλεψα. Πέθανα. Έμπηξα ένα μαχαίρι και το κάρφωσα στην κοιλιά μου. Για λίγες στιγμές πήρα το βλέμμα μου από πάνω σου. Κοίταξα αλλού. Και τους είδα όλους, εσένα να βλέπουν και τίποτα άλλο. Μέσα σε αυτή τη θολή ατμόσφαιρα, τη μουντή. Θα τους σκοτώσω, είπα. Ή θα σε σκοτώσω. Άναψα τσιγάρο. Στα ψαχτά το βρήκα. Προχώρησα ένα βήμα. Εσύ εκεί. Μπροστά μου. Παραμέριζαν στο πέρασμα μου, σκέφτηκα. Τι βλάκας. Απλά αυτός ήταν ο δρόμος μου. Κανένας άλλος. Είχα βγάλει το ξίφος μου και το κράδαινα μπροστά τους. Ας τολμούσαν. Ένα βήμα τη φορά. Χίλιες σκέψεις στο δευτερόλεπτο. Οι σταγόνες του κορμιού σου, εκεί. Να τις βλέπω. Και η γεύση επιστρέφει. Νιώθω τη ζέστη τους. Αγγίζω το αλάτι τους. Μια αλυκή ολόκληρη το στόμα μου. Και θέλω να σκύψω να φιλήσω το άνοιγμα αυτό ανάμεσα στις κλείδες σου. Αυτό το βαθούλομα στη βάση του λαιμού σου. Μια θάλασσα μαζεμένη. Να απλώσω χίλια νεύρα πάνω του. Ένα βήμα. Ήμουν κοντά. Με πιάσαν οι μυρωδιές σου. Γλυκειές, καραμελένιες. Σκληρές. Σκέψου το μοσχοκάρυδο. Λίγο και είναι νοστιμιά. Πολύ και είναι δηλητήριο. Ένα βήμα. Το αλάτι σου με έχει τυλίξει και η οσμή σου. Και με κρατάνε γερά. Δέσμιο. Τα χέρια μου πονάνε, τα πόδια μου τρέμουν. ΣΕ ΘΕΛΩ. Ένα βήμα είσαι μακρυά. Απλώνω το χέρι. Φοβάμαι. Φοβάμαι τη δύναμή μου. Σου πιάνω το μπράτσο και ηλεκτρίζομαι. Το αλάτι κυλάει επάνω μου. Πέπλο η μυρωδιά σου έχει καλύψει τα πάντα μου. Γυρίζεις απότομα. Ποιός τολμάει και διακόπτει την ιεροτελεστία σου. Με κοιτάς και πέφτω χαμηλά στα γόνατα να μη με ρίξεις στο σκοτάδι σου. Ένα έχω να σου πώ και σε ερωτεύομαι. «Μην πουλάς το κορμί σου στις νύχτες».