Η Ανάσταση έγινε, το αρνί ψήθηκε, το κοκορέτσι φαγώθηκε, το Πάσχα πέρασε! Είδα ένα όνειρο το Σάββατο του Λαζάρου. Σημαδιακό νομίζω. Έτσι τα πέρασα, όπως στο όνειρο.
Μόνο τα χέρια μου είδα. Δεν θυμάμαι άλλο τίποτα. Κ' τα δάχτυλά μου είδα. Όλα κομμένα ήταν. Κάθετα. Χωρίς αίμα. Χωρίς πόνο. Έτσι κομμένα στα δύο. Δυό κομμάτια κρέας το κάθε δάχτυλο, το ένα αριστερά, το άλλο δεξιά να κρέμονται.
Ένα δίλημμα το Πάσχα αυτό. Να πάω, να μην πάω. Να βρίσω, να μη βρίσω. Να τηλεφωνήσω να μην τηλεφωνήσω. Να κάτσω, ή να φύγω. Κουράστηκα.
Τουλάχιστον είχε ήλιο...
Πέμπτη, Απριλίου 12, 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
