Σάββατο, Ιουλίου 28, 2007

Διακοπεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεές

Φεύγω γειά σου, γειά σου...
Αναφωνώ και τραγουδώ με τρέλα.
Φεύγω επιτέλους. Φεύγω από την Αθήνα. Φεύγω από δουλειές που με ταλαιπωρούν χρόνια τώρα. Φεύγω ελπίζω και από τα τετριμμένα και τα καλοδουλεμένα. Δεν γίνομαι αντιληπτός?
Αυτές οι διακοπές είναι ορόσημο. Για πολλά.
Αυτά που τα σκέφτομαι και τα έχω παρασκεφτεί. Τώρα πρέπει να πράξω!!!
Σας φιλώ και εύχομαι σε όλους ξεκούραση! Είμαι πολύ εγωιστής για να μην νομίζω ότι σας λείπει ότι λείπει και σε μένα!!!!

Π.

Υ.Γ1 Η φωτογραφία που προκάλεσε τόσα σχόλια κατέβηκε. Γιατί την βαρέθηκα (en vain είδες?)!!!
Υ.Γ2 Ξέχασα να πώ ότι γυρίζω στις 27/8. Μέχρι τότε ελπίζω να βρώ καμιά σύνδεση στο internet γιατί πολύ θα μου έχετε λείψει και το ξέρω ήδη!!!!

Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007

Sex and other mysteries...

Είχε δίκιο ο Γέρο Εζ. Δίκιο όμως έχει και ο Bukowski (βλ. Υ.Γ1). Το ζήτημα είναι να μπορείς να ελίσσεσαι μεταξύ των δύο απόψεων και να είσαι ευτυχής.
Ανακαλύπτω (όπως λέει και το κροτκάκι, είναι το θεματάκι μου) ότι δεν έχω ζήσει την σεξουαλική μου επανάσ
ταση. Και προτίθεμαι να βγω στους δρόμους να βροντοφωνάξω το δίκαιο αίτημά μου! Γιατί έχω παρα-ασχοληθεί (με σχετική μονάχα επιτυχία) με το θέμα "δουλειά" και επαγγελματική αποκατάσταση". Καιρός να ασχοληθώ λιγάκι περισσότερο και με άλλα ζητήματα που αφορούν κυρίως στην ψυχική μου υγεία.

Τώρα αν προσπαθήσω να προκαταλάβω τις
αντιδράσεις του κοινού στα λεγόμενα, θα τις κατατάξω σε δύο κατηγορίες:
α. αυτοί που με ξέρουν θα μειδιάσουν και θα μου πουν ότι είμαι ένα ζώο και μισό και ότι μια χαρά την έχω ζήσει την σεξουαλική μου επανάσταση και να μην βλέπω το ποτήρι μισο-άδειο. Και θα έχουν δίκιο (εν μέρη). Γιατί κάποια πράγματα δεν τα ξέρουν.
β. αυτοί που δεν με ξέρουν μάλλον θα αναρωτηθούν τι έκανα μέχρι τα 31 μου. Λυπάμαι δεν μπορώ να σας πω. Θέλω δηλαδή, αλλά δεν μπορώ. Γιατί είμαι μεγάλη σφίγγα (όπως θα σας έλεγαν οι ανήκοντες στην άνωθεν κατηγορία!!!)
Προτίθεμαι όμως να γίνω μεγάλο τσουλί και δη να ξεκινήσω αυτή την τιτάνια προσπάθεια αμέσως. Και θα δώσω και ένα παράδειγμα (όχι ιδιαίτερα σημαντικ
ό θα έλεγα. Το πιο σημαντικό παράδειγμα θα δοθεί στις προγραμματικές δηλώσεις της πρώτης ελεύθερης διακυβέρνησης του Εαυτού μετά το πέρας της επανάστασης!) γιατί κρίνω εξ' ιδίων και εγώ μόνο έτσι καταλαβαίνω:
Τον τελευταίο καιρό βλέπω μια κοπέλα την Σ. Δεν έχει γίνει τίποτα ακόμη . Ψήνεται το πράγμα (μάλλον το κάψαμε). Πήγαμε στο θέατρο και εκεί συναντήσαμε μια φίλη της, καθώς και μια φίλη της φίλης της. Το ίδιο βράδυ πήγαμε όλοι για ποτό (μαζί με άλλους φίλους και των δύο που βρήκαμε τυχαία στο θέατρο) και το γκομενάκι (η Σ.) μας γύρισε κώλο και άρχισε να μιλάει με τους φίλους. Το ίδιο κάναμε και εμείς φυσικά (γιατί ο εγωισμός δεν μας λείπει). Κ να
σου ο πειρασμός. Η φίλη της φίλης, η Ε. αρχίζει να μας την πέφτει. Απροκάλυπτα αλλά ευγενικά (το πουτανί). Και να βρίσκει χίλιους τρόπους να μας δώσει το τηλέφωνό της. Και φυσικά το πήραμε το τηλέφωνο και φυσικά θέλουμε να την δούμε γιατί είναι και "καλή κοπέλα"! Έχουμε (είχαμε για να είμαι και ακριβής) και ενοχές όμως. Τώρα δεν έχουμε. Καμία. Και σήμερα θα κανονίσουμε να την δούμε από κοντά. Ελπίζω από πολύ κοντά.

Θα σας ενημερώσω.

Υ.Γ 1 ...ο γερό Εζ έλεγε "κάνε τη δουλειά σου" αλλά γαμούσε κι αυτός. εγώ θαρρώ ότι μπορώ πάντα να δουλεύω αλλά δε μπορώ πάντα να γαμάω, κι έτσι επικεντρώνομαι στο γαμήσι και αφήνω τη δουλειά να βγαίνει όποτε μπορεί... Charles Bukowski ("Προβλήματα με τη γαμωδουλειά).

Υ.Γ 2 Προσεχώς το blog μετατρέπεται σε αυστηρώς ακατάλληλο για ανηλίκους.


Τρίτη, Ιουλίου 10, 2007

Her name would be "strawberry"

Τη γνώρισα ως μικρό και ανώριμο παπί στα δεκαπέντε της. Ήταν πολύ χαριτωμένη. Αλλά δεν τολμούσες να της το πείς. Ήταν λίγο παχουλούλα με πολύ πολύ ωραία μάγουλα και μεγάλα χοντρά γυαλιά. Πατομπούκαλα τα έλεγα εγώ τότε. Είχε διάφορα παρατσούκλια "γεράκι", "παπί" και άλλα που δεν θυμάμαι πια. Α, θυμήθηκα ένα "κρεμμύδι". Ξέρει αυτή γιατί!

Ξέρεις το σχολείο σε δένει, όπως και το πανεπιστήμιο, όπως και ο στρατός (αυτό το ανακάλυψα τελευταία). Κ σε δένει γιατί αφιερώνεις χρόνο στους ανθρώπους. Έχεις χρόνο για να αφιερώσεις. Μετά μεγαλώνεις και για κάποιο περίεργο λόγο ο χρόνος όλο και μικραίνει. Δηλαδή ο χρόνος και εσύ ακολουθείτε αντιστρόφως ανάλογη πορεία!

Μετά το σχολείο πήγε κ στο πανεπιστήμιο. Κ μορφώθηκε και καλλιεργήθηκε με τρόπο πολλαπλό. Και κοινωνικά, και επαγγελματικά και πολιτικά. Και μετά ξεκίνησε να δουλεύει. Και μάλλον απογοητεύτηκε. Και είπε να ξανασπουδάσει. Και τότε την έχασα από κοντά μου.

Με το που άνοιξε φτερά πέταξε. Και το πιο ωραίο είναι ότι εγώ το ήξερα ότι μπορούσε να πετάξει. Κ μάλιστα πολύ μακριά. Η ίδια νομίζω το ανακάλυψε στην πορεία και το ανακαλύπτει ακόμη.
Και έχτισε προσωπικότητα, και δρόμους επαγγελματικούς και συναισθήματα έζησε à fond που λένε και οι Γάλλοι. Και έγινε ένας ακόμη πιο γοητευτικός άνθρωπος. Και δυναμικός έγινε.
Τώρα θα μου πείς γιατί την περιγράφω; Ε, την περιγράφω για να τη δω και εγώ λίγο καλύτερα, πιο καθαρά. Γιατί τον τελευταίο καιρό της έχω θυμώσει λίγο. Χωρίς λόγο και με λόγο. Δηλαδή με κανένα λόγο. Νιώθω πως δεν είμαι πια προτεραιότητα στην "ελληνική" ζωή της. Κ αυτό με κάνει και ζηλεύω, αλλά επειδή είμαι ενήλικας και ξέρω ότι δεν έχω λόγο να ζηλεύω, θυμώνω. Και θυμώνω μάλλον με τον εαυτό μου που ζηλεύει χωρίς λόγο και δεν μπορεί να το πεί. Και δεν ξέρει τι να κάνει κι αυτός.
Θέλω όμως να ξέρει, αν και δεν θα της κάνω το χατήρι φέτος το καλοκαίρι να την επισκεφτώ, ότι την αγαπάω πάρα πολύ. Και τη σκέφτομαι ακόμη περισσότερο. Και μου λείπει. Δεν ξέρω πόσο μου λείπει.
Κ έχω μονάχα ένα πράγμα να της πω. Όλα τα κέρδισε μέχρι σήμερα με το σπαθί της και έρχονται ακόμη περισσότερα για να κερδίσει. Και θα τα κερδίσει με το σπαθί της. Αλλά, όταν και άμα μπορέσει, να χαλαρώσει λίγο και να αφήσει κάτω τη σπάθα των επιχειρημάτων της λογικής και να πιάσει το μεγάλο καρβέλι των συναισθημάτων. Και να το κόψει το καρβέλι με το χέρι και να το μοιράσει στον κόσμο της. Και θα δεί ένα θαύμα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια της. Το καρβέλι δεν τελειώνει. Παρά όλο μεγαλώνει.
Και το ξέρει νομίζω κι αυτό. Απλά εγώ θέλω να της πώ να το βάλει στόχο. Γιατί αν το βάλει; Φυλάξου κόσμε της. Θα πήξεις στο ψωμί!!!!

Υ.Γ. κ' αν ήταν φρούτο θα ήταν φράουλα...ή κάτι κόκκινο τέλος πάντων και γλυκό. Μην πω ντομάτα και παρεξηγηθώ...

Πέμπτη, Ιουλίου 05, 2007

Δικαιολογίες (postmodernism)

Έχω χρησιμοποιήσει κάθε δυνατή και πιθανή δικαιολογία για να λείψω από τη δουλειά. Από γαστρεντερίτιδα, πεθαμένους και βαριά άρρωστους συγγενείς μέχρι συναισθηματικά προβλήματα, άτυχα και άστοχα ραντεβού καθώς και σκηνοθετημένα τηλεφωνήματα! Έχω επίσης χρησιμοποιήσει και την ειλικρίνεια της βαρεμάρας, της υπνηλίας. Φυσικά από τον σχεδιασμό δεν έχει λείψει και ο ωμός εκβιασμός.
Σήμερα όμως έμαθα ότι έχουμε προχωρήσει και περάσει σε ένα μεταμοντέρνο κόσμο όπου οι δικαιολογίες είναι τόσο ψεύτικες που σε κολλάνε στον τοίχο. Δε ξέρεις τι να πείς. Δε μπορείς να απαντήσεις. Σε κρατάει δέσμιο «το διφορούμενο», και φυσικά στα πλαίσια της αστικής (για να μην πώ μικροαστικής μας παιδείας ) «το κοινωνικά αποδεκτό».
Αύριο λοιπόν το μεσημέρι (γιατί τέτοια ώρα θα φτάσω στη δουλειά μου) και όταν με ρωτήσουν για την αργοπορία μου θα απαντήσω:
"Έπρεπε να ταΐσω το πουλί"!!!!!