Athens...Voice

Μόλις γύρισα από τη σημερινή βραδυνή έξοδο κάθησα στον καναπέ μου να ξαποστάσω και αντί να ανοίξω το χαζοκούτι αποφάσισα να διαβάσω! Όχι κάτι ιδιαιτέρως πολύπλοκο και δαιδαλώδες αλλά μια χαριτωμένη και ελαφρώς διαφορετική εφημερίδα της Πόλης ήτοι την Athens Voice.
Μου αρέσει αυτή η εφημερίδα. Με κάνει και αισθάνομαι λίγο βλάχος βέβαια, με λίγα ενδιαφέροντα καθώς και ακόμη λιγότερο ενδιαφέρον να διευρύνω τα ενδιαφέροντά μου. Καμιά φορά με αγχώνει κιόλας. Όλα αυτά τα ωραία πράγματα εγώ πότε θα προλάβω όχι καν να τα κάνω ή απλά να τα δοκιμάσω, αλλά έστω να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Αυτή τη φορά όμως άφησα τα κόμπλεξ μου πίσω (ή έτσι νόμισα) και συνέχισα να διαβάζω αμέριμνος τα διάφορα άρθρα από τα πίσω προς τα μπρός. Δεν είμαι άραβας, απλώς πάντα έτσι κάνω με τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Τα διαβάζω από το τέλος προς την αρχή.
Καθώς διάβαζα λοιπόν ένα από τα ωραία αρθράκια το μέσα μου αντί να είναι σιωπηλό και απλώς να καταννοεί τις λέξεις άρχισε να «απαγγέλει» το κείμενο. Και όχι μόνο έτσι να μιλάει με τη δικιά μου τη φωνή, αλλά να μιλάει σχεδόν χωρίς να παίρνει ανάσα με μια τσιριχτή φωνούλα εικοσάχρονης ενζενύ, χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές στις θετικές επιστήμες, με ροζ φουστανάκι, φιόγκο στα μαλλιά και το ένα δάχτυλο χωμένο στο στόμα σα γλυφιντζούρι. Το μέσα μου έγινε το γωγουλίνι...Εύκολα λογάκια που προφέρονται ακόμη ευκολότερα, με τις ωραίες όμως παρεμβάσεις εις την αγγλικήν καθώς και τις απαραίτητες αργκό εκφράσεις, έτσι γραμμένα ώστε να διαβαστούν ως προφορικός λόγος και μάλιστα μονοκοπανιά, μονορούφι κι άσπρο πάτο. Κι εκεί άρχισα να τα παίρνω ολίγον γιατί αυτό το πράγμα με έκανε και πάλι να σκέφτομαι όλα αυτά για το βλάχος, τα ενδιαφέροντα κτλ. Άσε που τελικά δε μπόρεσα να καταλάβω σε τι ουσιαστικά αναφερόταν αυτό το άρθρο. Δηλαδή ποιός ήταν ο λόγος να γραφτεί. Κάτι είπε για το Μαρίνο, που ούτε καλό ήταν ούτε κακό, κάτι για κάποια καφέ και εστιατόρια, κάτι για καλές τιμές. Τι να πώ δε κατάλαβα τίποτα... Ακόμη. Αν εντρυφίσω λίγο περισσότερο μήπως καταλάβω? Αν αρχίσω να τη διαβάζω την εφηερίδα από την αρχή προς το τέλος, μήπως καταλάβω? Αυτό που με ανησύχησε όμως ήταν αυτή η φωνούλα. Μήπως να το ψάξω?
Αλλά όχι αυτό δε θα το ψάξω. Η φωνούλα δεν είναι δικιά μου. Είναι απλώς η φωνούλα αυτής που το έγραψε το αρθράκι! Αυτό ήθελε και αυτό έβγαλε. Πως κάποιοι θέλουν να βγάλουν τον καλύτερό μας εαυτό, έ αυτή ήθελε να βγάλει το Γωγουλίνι. Μήπως να της μοιάζει?