Σάββατο, Μαΐου 03, 2008

Mister Nice Guy (2)

Μέτρησα σειρήνες για να κοιμηθώ απόψε. Παλιά μετρούσα πρόβατα, αλλά τα πρόβατα είναι μεταλλαγμένα στις μέρες μας. Τι να τα κάνεις, όταν πηδώντας το μαντράκι κάνουν μου, αντί για μπέ. Αγαμία.
Μέτρησα δέκα μιλώντας μαί της στο τηλέφωνο. Είχα βγάλει το κοστούμι μου, το είχα απλώσει πάνω στην παλιά ξύλινη καρέκλα, πίσω από την πόρτα με το μπρούτζινο πόμολο. Το άφησα εκεί να κάθεται και να με κοιτάει, με την ψυχή του στα μάτια μου μπροστά. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και αφέθηκα στη δική μου τη ζωή.
Γύρισα στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ και μύριζα ολόκληρος ξανθό μουνί. Αυτή τη μυρωδιά εγώ δεν την καταλαβαίνω είναι σα να έχει γίνει δεύτερο πετσί μου. Δεν την βγάζω, την κρατάω να μένει απάνω μου, να με συνοδεύει σε κάθε μου κίνηση. Ηλίθιοι μικροψυχοι άνθρωποι μου ζητούν να την ξεβγάλω με νερό και σαπούνι και τους απαντώ δεν μπορώ: τη βρήκα να σέρνεται πάνω σε κόκκινα τακούνια, μέσα σε μικρά μαύρα πρόστυχα εσώρουχα. Δεν χρειάστηκε να κάνω πολλά για να την πάρω πάνω. Το μόνο που χρειάζεται είναι διάθεση, συμπεριφορά κα ύφος: είμαι για να κάνω ότι μου ζητηθεί. Όχι γιατί το θέλω, ούτε γιατί το έχω προμελετήσει. Απλώς είμαι εδώ και θα ανέβω στο πρώτο λεωφορείο που περάσει, είτε πηγαίνει στο Σύνταγμα είτε στο Καματερό.
Έπεσα στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ και δεν μπορούσα. Κάτι συμβαίνει όταν πέφτω στο κρεβάτι, βγαίνει το μεγάλο τέρας μέσα από την ντουλάπα. Το τέρας που πάντα φοβόμουν. Και δε μένω μόνο στο να το περιμένω. Το βλέπω και μπορώ να το περιγράψω μέχρι και την τελευταία του κολότριχα. Έχει μεγάλα κίτρινοπράσινα δόντια, μαύρο τρίχωμα, μεγάλα πόδια και κόκκινα μάτια. Το χειρότερο είναι πως μιλάει το γαμημένο. Λέει, λέει, λέει και δε σταματάει. Δεν έχω βρει το κόλπο να το διώξω. Και όταν είναι εκεί το μόνο που με σώνει είναι να φανταστώ σειρήνες. Μονο αυτές τίποτε άλλο.
Με τα μαλλιά τους, τα μπλεγμένα με φύκια και κοράλια, το στήθος τους να πιάνει τον άνεμο και τη χρυσή ουρά τους να απλώνεται πάνω στο βράχο μεσοπέλαγα. Και το τραγούδι τους, ναι το τραγούδι τους που μιλάει για ναυάγια και ναυτικούς, που μιλάει για τα βάθη της θάλασσας και τα πλάτη του ωκεανού. Μόνο αυτό με βάζει στη θέση μου, αυτό και η μυρωδιά που κράτησα πάνω μου μετά την τελευταία μου παράσταση!

Πέμπτη, Μαΐου 01, 2008

Mister nice guy

Κάθε φορά που τον πλησίαζε η κατάθλιψη έμπαινε γρήγορα σε ένα γνώριμο κοστούμι. Μαύρο, γιαλιστερό και κολλητό στα επίμαχα σημεία. Τι σημασία είχε αν το κοστούμι είχε παλιώσει, αν οι αγκώνες του ήταν τριμμένοι και τα γόνατα άσπρα από την πολυκαιρία. Το κοστούμι του χώραγε το ίδιο καλά όσο και πριν 15 χρόνια. Τότε ήταν 20, τώρα είναι 35 και όλα μοιάζουν να ήταν πάντα έτσι. Μέσα σε αυτό το κοστούμι.
Βρήκε το ύφασμα στο βάθος του μυαλού του, πίσω από μια κλεισμένη πόρτα με μπρούτζινο πόμολο. Την άνοιξε και το είδε να γυαλίζει. Είχε μόλις κλείσει τα 20 και βίωνε την πρώτη του απογοήτευση. Εκείνος το μόνο που ζητούσε ήταν την τρυφερότητα, εκείνη ήθελε να βρει τον οργασμό της.
Το είδε από μακρυά το ύφασμα, και είπε "εδώ είναι η σωτηρία". Κάθησε, το έκοψε, το έραψε να του ταιριάζει και υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι όποτε εκείνος θα ζήταγε την αφοσίωση και την τρυφερότητα και εκείνη τη διασκέδαση και τον οργασμό εκείνος θα έτρεχε σε αυτήν την πόρτα θα την άνοιγε και θα φόραγε το καινούργιο του κοστούμι.
Όταν το φόρεσε για πρώτη φορά κατάλαβε ότι το κοστούμι χρειαζόταν και όνομα, χρειαζόταν και ιδεολογία, χρειαζόταν και ένα συγγραφέα να το συνοδεύει με φιλολογικά κλισέ. Τα βρήκε όλα: ήταν ο Άγγελος, η ιδεολογία του συμπεριλαμβανόταν στην απουσία της και ο Bukowski του ταίριαζε γάντι. Το ποτό του ήταν το ουίσκι, το φτηνό bourbon των αμερικάνικων bar, η αξιοπρέπειά του άρχιζε και τελείωνε στην άκρη μιας λιγδιασμένης μπάρας και το ύψος των ματιών του περιοριζόταν from the waste down. Ήταν ένας αμετανόητος σκορπιός: σεξ, ψέματα, και βιντεοταινίες με αλκόολ και ναρκωτικά. Αυτή ήταν η εικόνα που του ταίριαζε. Την έφτιαξε, την πίστεψε, την δέχτηκε, την αγκάλιασε και είπε: "ότι δεν μπορώ να είμαι, μπορώ απλά να φαντάζομαι ότι είμαι". Και άνοιξε το βήμα του για την επόμενη μπάρα, στην επόμενη ξανθιά. Είχε ανάγκη από ξανθιά απόψε. Ο λαός, ή μάλλον ο λαουτζίκος το λέει πολύ ωραία "ξανθό μουνί, τρελό γαμήσι".