Κυριακή, Νοεμβρίου 04, 2007

Η ανάγκη της αφιέρωσης

Ένα βιβλίο χωρίς αφιέρωση είναι μόνο του στη ζωή.
Σαν το παιδί χωρίς τη μάνα του. όρφανό.
Ένα βιβλίο χρειάζεται πάνω του να γράψει το χέρι που το διάλεξε.
Για να μην μείνει ανώνυμο στη σκονισμένη βιβλιοθήκη.
Το χέρι που διαλέγει ένα βιβλίο το χαρακτηρίζει.
Του δίνει την πρώτη του ανάσα.
Το βυζαίνει καθώς διατρέχει τις σελίδες του.
Το ανατρέφει καθώς το περαστικό βλέμμα του επιλογέα ανατρέχει στις λέξεις του.
Και το κριτήριο επιλογής αυτού του τελευταίου είναι η κοσμοθεωρεία που το συνοδεύει σε όλη του τη ζωή.
Και η ζωή ενός καλού βιβλίου είναι μεγάλη.
Ας μην είναι χαμένη, ας μην είναι ξεχασμένη.
Ένα βιβλίο χωρίς το γραφικό χαρακτήρα του επιλογέα του μένει έρμαιο στις εφήμερες διαθέσεις του αναγνώστη.
Μόνο του.

13 σχόλια:

Απολλώνια είπε...

Ω ναι.

:)

mithradir είπε...

Τι κάνεις? άντε επέστρεψε δριμύτερη γιατί πολύ μας έλειψες!!!!!!!!!!!

Кроткая είπε...

:)

mithradir είπε...

Γεια σου Κροτκάκι!!!!
Αυτά τα σηματάκια δεν τα καταλαβαίνω άσε που παρεξενεύομαι. Εσύ και απλώς αφήνεις μια φατσούλα. Τι έπαθες? Σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα?
Φιλιά,
Π.

Кроткая είπε...

η φατσούλα χαμογελάει, αρα είναι ευχαριστημένη με αυτό που διάβασε.

αλλά επειδή εγώ είχα υπόψη μου το κείμενο πρωτού ανέβει εδώ, σε πριβέ παρουσίαση, δεν κάνω άλλα σχόλια, γιατί τα είχα κάνει εκεί!

είδες πόσ αλόγια χρειάζονται για να ερμηνεύσουν μια απλή χαμογελαστή φατσούλα;

SparksScribbler είπε...

Γενικά συμφωνώ. Καμιά φορά όμως με εκνευρίζει όταν μου γράφουν "βαρυσήμαντες" βλακείες για το τι σημαίνει το συγκεκριμένο βιβλίο για αυτούς και μετά καταλαβαίνω ότι δεν το έχουν διαβάσει καν...

(@Κροτ: λαλίστατη η φατσούλα!)

mithradir είπε...

έχεις δίκιο γενικά. Αλλά μάλλον δεν σου γράφουν αφιερώσεις οι κατάλληλοι άνθρωποι...
Φιλιά,
Π.

Loth είπε...

ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΕΤΑ..
ΜΩΡΕ ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΜΕΤΑ?
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ..
ΑΣΧΕΤΟ ΠΑΛΙ Ε? ΚΑΛΗΜΕΡΕΕΕΕΕΕΕΣ!

mithradir είπε...

Καλώς την!!!!!!!!!!
Δεν έχεις και άδικο. Το θέμα είναι να δημιουργείς και να δημιουργούν για σένα. Και αυτό πάντα μένει.
Συμφωνώ ότι το παρελθόν είναι παρελθόν και το μέλλον πολύ αβέβαιο για να ασχολείσαι μαζί του. Αυτό που έχει σημασία είναι το τώρα. Για μένα όμως είναι λίγο δύσκολο να του δίνω πάντα την πρέπουσα σημασία.
Φιλιά

SparksScribbler είπε...

Έχεις πρόσκληση...

Кроткая είπε...

θα περιμένεις πολύ, πρασινοτάτη μου!

o είπε...

μπράβο πατριώτη μου :)))

(που πολύ σε ευχαριστώ αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

που λες πάντα έγραφα αφιερώσεις και πάντα ήθελα να παίρνω κι' όλας και βρέθηκαν πολλοί "εραστές" των βιβλίων που μου είπαν πως αυτό θεωρείται...ιεροσυλία!!!

εγώ πάλι θεωρώ τα βιβλία ζώντα οργανισμό.

φιλιά.

mithradir είπε...

Να είσαι πάντα καλά και να ξέρεις ότι μας έλειψες!!! Τον τελευταίο καιρό δεν κάνω και πολλές βόλτες στη βλογκόσφαιρα για λόγους πολύ επαγγελματικούς και μου λείπει. Θα περάσω για επίσκεψη.
Ελπίζω να τα πούμε και από κοντά τώρα που έρχεται και το κροτκάκι για τα Χριστούγεννα!!!
Φιλιά,
Π