περί διακοπών και άλλων δαιμονίων

υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν τον καλύτερο εαυτό σου.
δεν κάνουν κάτι εσκεμμένο.
έτσι είναι οι ίδιοι.
"έχουν το αξιαγάπητο", μου είπε κάποιος.
δεν είναι αυτό τελικά.
αυτοί οι άνθρωποι χαίρονται να ζούν.
και λυπούνται με τα συμβάντα που πρέπει να λυπηθούν.
αντιμετωπίζουν όμως τη ζωή ως ένα ευχάριστο πράγμα.
ως ένα ευχάριστο ταξίδι.
ως μια ευχάριστη διαδικασία.
η ίδια η ζωή με όλα αυτά που περικλείει είναι χαρά.

και υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που δεν θέλω να σκέφτομαι τί σου βγάζουν!
είναι μίζεροι άνθρωποι.
όχι κακοί, μίζεροι.
κυρίως με τη δική τους ζωή.
και αν είναι έτσι με τη δική τους ζωή, πώς θα είναι με των άλλων;

ευτυχώς αυτό το καλοκαίρι έζησα τις διακοπές των ονείρων μου με ανθρώπους της πρώτης κατηγορίας.
δύο συγκεκριμένα.
και για αυτό θέλω να κάτι να τους αφιερώσω.
δεν ξέρω ακριβώς τί.
ας πούμε την αγαπημένη μας παραλία στην Πάτμο.
όταν σκεφτώ κάτι που θα αρμόζει περισσότερο θα σας ειδοποιήσω.
χαρούμενο σεπτέμβρη παίδες.
έχει και ωραίες συναυλίες.
άσε που μπορεί να βρέξει και λιγάκι.
έτσι για αλλαγή.